دفتر نشر وتولید وتوسعه آثار فرهنگی از زبان امین اله بخشی مشکول دانش آموخته دانشگاههای علامه طباطبایی تهران ودانشگاه قم که از درد ها ورنج ها ومشکلات مردم سخن می گوید نقل کرد .امین اله بخشی مشکول  که کوچکترین درد مردم قلب اورا به درد می آورد ابراز نمودمن نمی توانم با دیدن درد ها ورنج های انسانی مهر سکوت بر لب زده وتماشگر تضییع حقوق آنان باشم.چرا که سخن گفتن از مشکلات مردم واقشار مختلف جامعه انسانی عبادت وگونه ای حضور یافتن در معبد الهی است.زیرا او از آلبرت شوایتزر آموخته است که نیکبختان وظیفه دارند با وقف وجود خویش به خدمت ناکامان دین خود را ادا کنند. به هر تقدیر این سخن گوی وجدان ملی بر این باور است که نخستین گام برای تامین آسایش هر اجتماع آنست که حداقل وسایل زندگی را برای عموم فراهم سازند.تا اگر خواجه هرشب تیهو کباب می کند دیگران نیز در سفره خود غذای بخور و نمیری داشته باشند.در این باره بهتر است سخن را از زبان شاعران دمکراتیک وانسان دوست که سخن را به آسمان علیین برده اند گوش فرا دهیم و بهتر است که چنین شاعرانی را شاعران درد ورنج بنامیم.بیشتر شاعران عصر بیداری یعنی از آغاز مشروطه به اینسو دارای چنین موهبتی هستند.چرا که از نظر شاعران پیش از مشروطه جهان چیزی است ایستا.ولذا آنان هیچگونه تغییری در پیرامون وروابط اجتماعی جهان اطرافشان حس نمی کنند.به نظر آنان جهان چیز پوینده ای نیست.اما با پیدایش عصر بیداری که آن هم خلق الساعه نیست ،وپیشینه دیرینه ای دارد شاعران ونویسندگان همانند شاعران ونویسندگان بلاد افرنجیه که یکی از متحول ترین ادوار تاریخ بشری را پشت سر می گذاشتند یعنی قرون وسطی را وارد عصری می شدند که از نظر تاریخی ومطالعه جامعه شناسی ادبیات بسیار مهم است.چرا که صدای اصلی شعر مشروطیت بیشتر یا میهن پرستی است یا انتقاد اجتماعی.